ഉദാരമായ മാർപ്പാപ്പ കമ്മീഷനുകൾ റോമിനെ ഇറ്റലിയിലും യൂറോപ്പിലുടനീളമുള്ള ശിൽപികൾക്ക് ഒരു കാന്തം ആക്കി.അവർ പള്ളികൾ, ചതുരങ്ങൾ, കൂടാതെ റോമിലെ സ്പെഷ്യാലിറ്റി, മാർപ്പാപ്പമാർ നഗരത്തിന് ചുറ്റും സൃഷ്ടിച്ച ജനപ്രിയ പുതിയ ജലധാരകൾ എന്നിവ അലങ്കരിച്ചു.ലൊംബാർഡിയിലെ ബിസോണിൽ നിന്നുള്ള സ്റ്റെഫാനോ മഡെർന (1576-1636), ബെർണിനിയുടെ കൃതിക്ക് മുമ്പായിരുന്നു.വെങ്കലത്തിൽ ക്ലാസിക്കൽ കൃതികളുടെ വലിപ്പം കുറഞ്ഞ പകർപ്പുകൾ നിർമ്മിച്ച് അദ്ദേഹം തന്റെ കരിയർ ആരംഭിച്ചു.വിശുദ്ധ സെസിലിയുടെ (1600-ൽ റോമിലെ ട്രസ്‌റ്റേവറിലെ സെന്റ് സിസിലിയ പള്ളിക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ഒരു പ്രതിമയായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രധാന വൻതോതിലുള്ള സൃഷ്ടി. വിശുദ്ധന്റെ ശരീരം ഒരു സാർക്കോഫാഗസ് പോലെ നീണ്ടുകിടക്കുന്നു, അത് പാത്തോസിന്റെ വികാരം ഉണർത്തുന്നു. ]

മറ്റൊരു ആദ്യകാല പ്രധാന റോമൻ ശില്പി ഫ്രാൻസെസ്കോ മോച്ചി (1580-1654), ഫ്ലോറൻസിന് സമീപമുള്ള മോണ്ടെവാർച്ചിയിൽ ജനിച്ചു.പിയാസെൻസയുടെ പ്രധാന ചതുരത്തിന് (1620-1625) അലക്സാണ്ടർ ഫാർനീസിന്റെ പ്രശസ്തമായ വെങ്കല കുതിരസവാരി പ്രതിമയും സെന്റ് പീറ്റേഴ്‌സ് ബസിലിക്കയ്‌ക്കായി സെന്റ് വെറോണിക്കയുടെ ഉജ്ജ്വലമായ ഒരു പ്രതിമയും അദ്ദേഹം നിർമ്മിച്ചു, വളരെ സജീവമായിരുന്നു, അവൾ ആ സ്ഥലത്ത് നിന്ന് കുതിച്ചു ചാടുമെന്ന് തോന്നുന്നു. ]

മറ്റ് ശ്രദ്ധേയമായ ഇറ്റാലിയൻ ബറോക്ക് ശിൽപികളിൽ അലസ്സാൻഡ്രോ അൽഗാർഡി (1598-1654) ഉൾപ്പെടുന്നു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ പ്രധാന നിയോഗം വത്തിക്കാനിലെ പോപ്പ് ലിയോ പതിനൊന്നാമന്റെ ശവകുടീരമായിരുന്നു.അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൃഷ്ടികൾ ശൈലിയിൽ സമാനമാണെങ്കിലും ബെർണിനിയുടെ എതിരാളിയായി അദ്ദേഹം കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.അദ്ദേഹത്തിന്റെ മറ്റ് പ്രധാന കൃതികളിൽ ലിയോ ഒന്നാമൻ മാർപാപ്പയും ആറ്റില ദി ഹണും (1646-1653) തമ്മിലുള്ള ഐതിഹാസിക കൂടിക്കാഴ്ചയുടെ വലിയ ശിൽപങ്ങളുള്ള ഒരു ബേസ്-റിലീഫ് ഉൾപ്പെടുന്നു, അതിൽ റോമിനെ ആക്രമിക്കരുതെന്ന് മാർപ്പാപ്പ ആറ്റിലയെ പ്രേരിപ്പിച്ചു.[10]

ഇറ്റാലിയൻ ബറോക്കിലെ മറ്റൊരു പ്രധാന വ്യക്തിയായിരുന്നു ഫ്ലെമിഷ് ശിൽപിയായ ഫ്രാൻകോയിസ് ഡുകസ്നോയ് (1597-1643).ചിത്രകാരൻ പൗസിൻ്റെ സുഹൃത്തായിരുന്നു അദ്ദേഹം, റോമിലെ സാന്താ മരിയ ഡി ലോറെറ്റോയിലെ വിശുദ്ധ സൂസന്നയുടെ പ്രതിമയ്ക്കും വത്തിക്കാനിലെ വിശുദ്ധ ആൻഡ്രൂവിന്റെ (1629-1633) പ്രതിമയ്ക്കും അദ്ദേഹം പ്രത്യേകിച്ചും പ്രശസ്തനായിരുന്നു.ഫ്രാൻസിലെ ലൂയി പതിമൂന്നാമന്റെ രാജകീയ ശില്പിയായി അദ്ദേഹം നാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടു, എന്നാൽ 1643-ൽ റോമിൽ നിന്ന് പാരീസിലേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്കിടെ അദ്ദേഹം മരിച്ചു.[11]

അവസാന കാലഘട്ടത്തിലെ പ്രധാന ശിൽപികളിൽ നിക്കോളോ സാൽവി (1697-1751) ഉൾപ്പെടുന്നു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ കൃതി ട്രെവി ജലധാരയുടെ രൂപകൽപ്പനയായിരുന്നു (1732-1751).ഫിലിപ്പോ ഡെല്ല വാലെ പിയെട്രോ ബ്രാച്ചി, ജിയോവന്നി ഗ്രോസി എന്നിവരുൾപ്പെടെയുള്ള മറ്റ് പ്രമുഖ ഇറ്റാലിയൻ ബറോക്ക് ശിൽപികളുടെ സാങ്കൽപ്പിക സൃഷ്ടികളും ജലധാരയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.ഉറവ, അതിന്റെ എല്ലാ ഗാംഭീര്യത്തിലും ആഹ്ലാദത്തോടെയും, ഇറ്റാലിയൻ ബറോക്ക് ശൈലിയുടെ അവസാന പ്രവർത്തനത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.[12]